Το σύστημα δε νικιέται!
Όλοι μας κάπου έχουμε συναντήσει εκείνον τον "αντισυστημικό" τύπο, που σε κάθε ευκαιρία μας θυμίζει ότι το σύστημα δεν νικιέται. Αυτή η "διαπίστωση" βέβαια, σχεδόν ποτέ δεν ακολουθείται από κανένα σοβαρό επιχείρημα, ούτε από συγκεκριμένο ιστορικό παράδειγμα. Απλά είναι μια διαπίστωση την οποία τον "δίδαξε η ζωή" και η "μακροχρόνια ενασχόληση" του με την πολιτική, την οποία "έχει φάει με το κουτάλι". Για να μην θίξω πρόσωπα και καταστάσεις θα πω ότι αυτόν τον "σοφό" τύπο, συνήθως τον βλέπουμε να καταλήγει "υπηρέτης" του συστήματος που "δεν νικιέται".
Το σίγουρο είναι πως το σύστημα δεν νικιέται ποτέ, όταν προσπαθείς να το "πολεμήσεις" με τα δικά του μέσα. Όποιος δοκίμασε κάτι τέτοιο η έχασε η αυτοκτόνησε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επιμονή του Έλληνα ψηφοφόρου να δώσει την εξουσία στην "πρώτη φορά Αριστερά", με όλες τις καταστροφικές συνέπειες. Από 'κει και πέρα η σωστή έκφραση είναι πως το σύστημα δεν νικιέται εύκολα, καθώς διαθέτει μηχανισμούς για να ελέγχει σχεδόν τα πάντα και να περνά την άποψη πως οτιδήποτε διαφορετικό είναι και καταστροφικό. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως είναι ανίκητο, έχει τρομερές αδυναμίες όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές στο παρελθόν. Για παράδειγμα, επειδή νομίζει πως τα ελέγχει όλα, δεν μπορεί να υπολογίσει τη δύναμη του "αντιπάλου".
Μένοντας στην περίοδο του προανέφερα θα σας θυμίσω το δημοψήφισμα τον Ιούλη του '15. Κόντρα σε δημοσκοπήσεις, συνθήκες φόβου και καθεστώς τρομοκρατίας, που το ίδιο το σύστημα δημιούργησε, το ΟΧΙ κέρδισε με ποσοστό 61,3%. Αυτό μας δείχνει ότι όσο αντίξοες κι' αν είναι οι συνθήκες πάντα θα υπάρχει τρόπος για μικρές η μεγαλύτερες επαναστάσεις, το αποτέλεσμα των οποίων κανείς δεν μπορεί να προβλέψει και το ΟΧΙ ήταν μια μορφή ειρηνικής επανάστασης. η οποία και το τονίζω αυτό, ήρθε ακομμάτιστα η αν προτιμάτε το εθνικό συμφέρον υπερίσχυσε του κομματικού.
Η ειρηνική αυτή επανάσταση απέτυχε θα βιαστούν να πουν ορισμένοι. Δεν απέτυχε, προδόθηκε και μάλιστα από τους ίδιους τους "εμπνευστές" της κι' αυτός είναι ακόμη ένας παράγοντας που θα πρέπει να λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας. Σε κάθε περίπτωση, όλα τα παραπάνω αποτελούν "μαθήματα" για όλους εκείνους που φωνάζουν "πρέπει να γίνει κάτι και μάλιστα άμεσα". Γι' αυτό και 'μεις εδώ στο "Αδιέξοδος", επιμένουμε στη σωστή οργάνωση και στην κατάλληλη εκπαίδευση και θα επιμένουμε μέχρι αυτό να γίνει...
Το σίγουρο είναι πως το σύστημα δεν νικιέται ποτέ, όταν προσπαθείς να το "πολεμήσεις" με τα δικά του μέσα. Όποιος δοκίμασε κάτι τέτοιο η έχασε η αυτοκτόνησε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επιμονή του Έλληνα ψηφοφόρου να δώσει την εξουσία στην "πρώτη φορά Αριστερά", με όλες τις καταστροφικές συνέπειες. Από 'κει και πέρα η σωστή έκφραση είναι πως το σύστημα δεν νικιέται εύκολα, καθώς διαθέτει μηχανισμούς για να ελέγχει σχεδόν τα πάντα και να περνά την άποψη πως οτιδήποτε διαφορετικό είναι και καταστροφικό. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως είναι ανίκητο, έχει τρομερές αδυναμίες όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές στο παρελθόν. Για παράδειγμα, επειδή νομίζει πως τα ελέγχει όλα, δεν μπορεί να υπολογίσει τη δύναμη του "αντιπάλου".
Μένοντας στην περίοδο του προανέφερα θα σας θυμίσω το δημοψήφισμα τον Ιούλη του '15. Κόντρα σε δημοσκοπήσεις, συνθήκες φόβου και καθεστώς τρομοκρατίας, που το ίδιο το σύστημα δημιούργησε, το ΟΧΙ κέρδισε με ποσοστό 61,3%. Αυτό μας δείχνει ότι όσο αντίξοες κι' αν είναι οι συνθήκες πάντα θα υπάρχει τρόπος για μικρές η μεγαλύτερες επαναστάσεις, το αποτέλεσμα των οποίων κανείς δεν μπορεί να προβλέψει και το ΟΧΙ ήταν μια μορφή ειρηνικής επανάστασης. η οποία και το τονίζω αυτό, ήρθε ακομμάτιστα η αν προτιμάτε το εθνικό συμφέρον υπερίσχυσε του κομματικού.
Η ειρηνική αυτή επανάσταση απέτυχε θα βιαστούν να πουν ορισμένοι. Δεν απέτυχε, προδόθηκε και μάλιστα από τους ίδιους τους "εμπνευστές" της κι' αυτός είναι ακόμη ένας παράγοντας που θα πρέπει να λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας. Σε κάθε περίπτωση, όλα τα παραπάνω αποτελούν "μαθήματα" για όλους εκείνους που φωνάζουν "πρέπει να γίνει κάτι και μάλιστα άμεσα". Γι' αυτό και 'μεις εδώ στο "Αδιέξοδος", επιμένουμε στη σωστή οργάνωση και στην κατάλληλη εκπαίδευση και θα επιμένουμε μέχρι αυτό να γίνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια
Το "αδιέξοδος" ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ' αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail μαζί μας. Σχόλια με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, υβριστικά ή προκλητικά δεν δημοσιεύονται.